மஞ்சக்கிழங்கே மஞ்சக்கிழங்கே
என்னை எடுத்து நீ உடுத்துக்கடி
பூவாய்க் கொஞ்சம் பொட்டாய்க் கொஞ்சம்
நித்தம் நீ எடுத்துச் சூடிக்கடி

அடியே உனக்கெனத்தானே நா…
அடிமேல் அடியென தொடர்வேன் நா…
அருகிலே என்றுமே இருப்பேன் நா…
அழகே அழுதிட விடுவேனா
அன்பது அழுதிடப் பொறுப்பேனா
கண்மணி என்றுமுன் காவல் நா…

—

விழியால் விழி நோக்கி விரசம் அதுபோக்கி
அவளை உனில் தேக்கி காதல் செய்தாயா
உலகில் உயிர்போல உயிரில் மனம்போல
மனதில் இளம்போல சேர்ந்தே இருப்பாயா
வறுமை வரும்போதும் முதுமை விழும்போதும்
அவளே உயிரென்று காதல் கொள்வாயா
காலம் கடந்தாலும் தடைகள் வளர்ந்தாலும்
ஒடி ஒளியாமல் தேடி வருவாயா

—

இரவிலும் பகலிலும் எப்போதும் அவளது
நினைவிலே இருக்கிறனே – ஐயோ
முன்னாலும் பின்னாலும் என்னாளும்
அவளென நில்லாமல் வருகிறனே

—

காலம் கடந்தாலும் தடைகள் வளர்ந்தாலும்
ஒடி ஒளியாமல் தேடி வருவாயா

—

அவள் மழையில நனைகையில் நனைகிறனே – அந்த
வெயிலில அவளுடன் காய்கிறனே
அவள் சிரிக்கையில் அவளுடன் சிரிக்கிறனே
அவள் அழுகையில் எனக்குள்ள அழுகிறனே
என்னவளை என்னுடனே கண்ணின் மணிபோலே என்றும்
எண்ணி எண்ணி நெஞ்சில் வைச்சுக் காத்திடுவேன்

மஞ்சக்கிழங்கே மஞ்சக்கிழங்கே
என்னை எடுத்து நீ உடுத்துக்கடி
பூவாய்க் கொஞ்சம் பொட்டாய்க் கொஞ்சம்
நித்தம் நீ எடுத்துச் சூடிக்கடி

—

காதல் காதல்தான் இந்தக் காளை கொண்டதுண்மைக் காதல்தான்
காதல் காதல் என்று துடிக்கின்றான் – அவள்
பேரைச்சொல்லுகையில் சிலிர்க்கின்றான்
அவள் அழைக்கையில் தொலைபேசி விட்டுவிட்டுத் துடிக்கும்
இதைக் காண இவன் நெஞ்சம் நிக்காமலே துடிக்கும்
நண்பிதனைக் காதலித்துக் கஷ்டப்படுறான் – அவள்
வாழ்க்கைத் துணையாக இவன் இஷ்டப்படுறான்
காதலரை நண்பராக்கத் தவிப்பாரே பெண்ணே
நண்பன்தனைக் காதலிக்க மறுக்காதே

—

வாழ்விலும் தாழ்விலும் உன்னோடுதான் பெண்ணே
என்னாளும் நான் வருவேன்
உயிர் நின்னாலும் போனாலும் உன்னோடுதான் பெண்ணே
என்னாளும் நான் இருப்பேன்
உன் சுமையதனையும் நான் சுமந்திடுவேன்
உன் கவலைகள் அதனையும் கலைத்திடுவேன்
நீ தினம்தினம் மகிழ்ந்திட நான் இருப்பேன்
இந்த உலகமே இனித்திட வைத்திடுவேன்

விலகி நீ தள்ளிப்போ
விரதம் இப்போ
மணநாளைச் சொல்லிப்போ
வருவேன் அப்போ

—

காற்று வெளியிடைக் கண்ணம்மா – நின்
காதலை எண்ணி களிக்கின்றேன்- அமு
தூற்றினை ஒத்த இதழ்களும் – நில
வூறித் ததும்பும் விழிகளும் – பத்து
மாற்றுப் பொன் ஒத்த மேனியும் – நான்
வையத்தில் உள்ள மட்டிலும் – எனை
வேற்று நினைவின்றித் தேற்றியே – இங்கோர்
விண்ணவன் ஆகப் புரியுமே – நீ
என்தன் உயிரடி கண்ணம்மா – என்
நேரமும் உன்னைப்போற்றுவேன் – துயர்
போயின துன்பம் போயின – உனை
பொன்னெனக்கொண்ட போதிலே – என்
வாயிலே அமுதமூறுதே உன்தன் – பெயரினைச்
சொல்லும்போதிலே – உயிர்த்
தீயிலே வளர் சோதியே  – என்
சிந்தையே என் சித்தமே

—

திசைதேடித் திரிந்தேனே நான்
இளைத்துச் சருகாகினேன்
உயிர்சேரத் துடித்தேனே நான்
மெய்யாய்த் தினம்வாடினேன்
உனைக் காதல் கொண்டேனே நான்
ஜீவன் புதிதாகினேன்
வேறென் சொல்வேனோ அன்பே
பூரித்துப் போனேன் அன்பே – 2
நின்தன் அருள் கொஞ்சம் தந்து என்னை உய்யச் செய்வாயோ
என்னை நீயாய் ஆகச் செய்து கர்வம் கொள்ளச் செய்வாயோ

—

உச்சி குளிர்ந்ததடி உள்ளம் சிலிர்த்ததடி
தேகம் நிமிர்ந்ததடி தேனில் மிதந்ததடி
இச்சை பிறந்ததடி இன்பம் விளைந்ததடி
அச்சம் ஒழிந்ததடி அழகு வந்ததடி
பிணிக்கு மருந்து பிறமண் அணியிழை
(தன்) தன் நோய்க்கு தானே மருந்து
ஆடிவிளையாடி ஆயிரம் முறை
நம்மை நாமே சிறை கொள்வோம்
கூடிப்பிரியாமல் ஒரிரவெல்லாம்
கொஞ்சிக்குலவியே களித்திருப்போம் – நீ
நாளை மறுநாளில் எண்ணிப்பார்க்கையில்
தொட்ட இடமெல்லாம் தண்ணென்றிருக்கும்
என்தன் திருவுருவம் சிந்தை வருகையில்
புத்தம் புதியதாய் சாந்தி பிறக்கும்
ஊடல் உணர்தல் புணர்தல் இ… வை
காமம் கூடியார் பெற்ற பயன்

வீ  ரமில் போய்ஸ் உலகெல்லாம் எங்கள் வோய்
நல்லவனை வாழவைப்பம் கெட்டவன்ர வாலறுப்பம்

—

தமிழர்தனைக் காக்க வருவோம் புறப்பட்டு
நிறுத்த முடியாது யாரும் தடைபோட்டு
சேர்ந்தே எழுவோம் நாம் எழுந்து கொடிகட்டு
இனிமேல் கிடையாது தமிழில் விளையாட்டு
தமிழைக் காப்போம் இது வாக்குறுதி – இதை
எண்ணி ஓடுமெங்கள் செங்குருதி – தமிழ்
என்றும் எங்களுக்குள் செம்பருத்தி – இருந்தாலும்
எம் வாழ்வின் செம்பருதி
தமிழர்தனைக் காக்க வருவோம் புறப்பட்டு
தடுக்கமுடியாது யாரும் அணைபோட்டு

—

வீ  ரமில் போய்ஸ் உலகெல்லாம் எங்கள் வோய்
நல்லவனை வாழவைப்பம் கெட்டவன்ர வாலறுப்பம்

—

பதினெட்டு வயதில பட்டாம் பூச்சி பறக்கும்
அடிக்கடி பறந்திட காதலது முளைக்கும்
அனுதினம் மனமதை தண்ணீர் ஊற்றி வளக்கும்
சேர்ந்தே நாம் இருப்போமா புதுப் பயம் பிறக்கும்
சுற்றியுள்ள ஊருலகம் அனைத்துமே மறக்கும்
அடுத்தது வேறென்ன ஓடிப்போகத் துடிக்கும்
பெற்றவரை விட்டகன்று ஒளியாதே – அவர்
நித்தம் உன்னால் அழுதிட முடியாதே
பெற்றவர்க்கு உன்தன் காதல் நீதி சொல்லு – நீ
நித்தியமாய் சத்தியத்தின் வழி நில்லு
உண்மைக்காதல் தனை அவர் ஏற்கலையோ – தங்கள்
அன்புப்பிள்ளை இன்பவாழ்க்கை பார்க்கலையோ

—

வீ  ரமில் போய்ஸ் உலகெல்லாம் எங்கள் வோய்
நல்லவனை வாழவைப்பம் கெட்டவன்ர வாலறுப்பம்

—

நண்பனுடன் நம்பியே நீ நடைபோடு – அவன்
கண்டவழி போனால் அங்கே தடைபோடு – முங்கிக்
குளித்தாலும் காக்கை வெளுக்காது – சில
லொங்குக் கூட்டம் ஒருபோதும் திருந்தாது
நண்பனாலே நற்குணங்கள் வரவேண்டும் – அவன்
துன்பம் என்று வரும்போதுன் தோள் வேண்டும்
உண்மை நட்பை ஏதும் வந்து முறிக்காதே – உன்னை
ஒருபோதும் அகழியில்ப் பொறிக்காதே
உயர் நட்பில் சுயநலம் கலக்காது – உன்னை
தன்னுடனே மாட்டிவிட நினைக்காது
நல்ல நட்பை மதிக்கோணும் கெட்ட நட்பைத் தொலைக்கோணும்
நல்ல நண்பன் கூட வந்து உன்தன் வாழ்வு செழிக்கோணும்

—

வீ  ரமில் போய்ஸ் உலகெல்லாம் எங்கள் வோய்
நல்லவனை வாழவைப்பம் கெட்டவன்ர வாலறுப்பம்

—

சொந்த வழி என்று ஒன்று கிடையாதோ – நீ
வந்த வழி உனக்கென்றும் தெரியாதோ – நான்
சொல்லுவது எள்ளளவும் புரியாதோ – இல்லை
என்றுமதைக் கேக்க மனம் விரும்பாதோ – ம்
பசித்தாலும் புல்லைப் புலி புசியாதே – மாடு
கொடுத்தாலும் மச்சம்தனை அறியாதே
அத்தனைக்கும் சுயம் என்ற நிஜம் உண்டு – அவை
இப்படித்தான் வாழவேண்டும் விதி உண்டு
ஆறறிவு கொண்டோம் நாங்கள் என்று
சொல்லுவதில் பயனும் என்ன இன்று
சுயம் என்ற ஒன்று உனைச் சுடவேண்டும் – அதற்கு
சுரணை என்ற ஒர் உணர்(வு) வேண்டும்

—

வீ  ரமில் போய்ஸ் உலகெல்லாம் எங்கள் வோய்
நல்லவனை வாழவைப்பம் கெட்டவன்ர வாலறுப்பம்

அடிமேல் அடிபட்டு பொடியாய் உடைபட்டு புதிதாய்
உருப்பெற்று தெளிவாய் நடைபோடு
எதுக்கு மினக்கெட்டு எவர்க்கோ கை கட்டு விதியை
விலக்கிட்டு உனை நீ சரிக்கட்டு

—

I had enough with this society

—

இந்த சமுதாயம் என்றும் தரும் காயம்
வாழ்ந்தா அது வெறுக்கும் தாழ்ந்தா ஏறி மிதிக்கும்
அது ஆட்டு மந்தை சேர்ந்து கூவும் சந்தை
தனிமனித கருத்து எத்தனை பேருக் கிருக்கு
ஊர் சொன்னா சரி பிழை சொன்னா பிழை
உருக்குனக்குப் பயம் கிடைச்சதென்ன நயம்
உனக்கமைதி போகும் தொல்லை குடி புகும்
நிம்மதி இனி இல்லை இன்னுமா விளங்கேல்லை
இந்த சமுதாயம் என்றும் தரும் காயம்
வாழ்ந்தா அது வெறுக்கும் தாழ்ந்தா ஏறி மிதிக்கும்

—

அடிமேல் அடிபட்டு பொடியாய் உடைபட்டு புதிதாய்
உருப்பெற்று தெளிவாய் நடைபோடு
எதுக்கு மினக்கெட்டு எவர்க்கோ கை கட்டு விதியை
விலக்கிட்டு உனை நீ சரிக்கட்டு

—

சேர்ந்து வாழும் போது அவர் சிரிக்கிறார்
மேலே போக எண்ணக் குழி பறிக்கிறார்
நல்லோர் இவரா
நய வஞ்சர் இவரா
தீயில் வெந்த பின்பும் பினிக்ஸ் பறக்குமே
சிலிர்ப்புடன் உள்ளுணர்வு பிறக்குமே
எங்கே வந்து பார்
என்னைக் கீழே தள்ளிப் பார்
வந்து தள்ளிப் பார், கொள்ளி வைத்துப்பார்
வாழ்வினை வாழுவேன் வாழ்வினில் வெல்லுவேன்

—

அடிமேல் அடிபட்டு பொடியாய் உடைபட்டு புதிதாய்
உருப்பெற்று தெளிவாய் நடைபோடு
எதுக்கு மினக்கெட்டு எவர்க்கோ கை கட்டு விதியை
விலக்கிட்டு உனை நீ சரிக்கட்டு

—

என் வார்த்தை பிழையாது – பேர்
பலத்தில் வளையாது

—

நான் சொல்லி விட்டே போவேன்
உன் தோளைத் தட்டிப்போவேன்
வாழ்வின் அடி மட்டம் நான்
கண்ட பின் இக் கட்டம்
வந்து நின்றே சொல்வேன் – இம்
மாயைதனைக் கொல்வேன்
குள்ள நரிக் கூட்டம் அது என்றும் உன்னில் நோட்டம்
இங்கு வாழ்ந்து நீயும் காட்டு அதைத் தூர நீயும் ஓட்டு
வாழ்ந்து காட்டி விடு  ஊரின் வாய்கள் மூடிவிடு
நிலம் கடல் வானம் எங்கும் நிம்மதியைக் காணு
நான் சொல்லி விட்டே போவேன்
உன் தோளைத் தட்டிப்போவேன்

இது கதையல்ல நிஜம் – இப்
புலம் பெயர் வாழ்க்கையில் ஊறும் விஷம்
அவள் பெயர் அஞ்சு சின்னஞ்சிறு பிஞ்சு –
ஆகவில்லை இன்னும் பதினைஞ்சு
கேட்டதவள் பாசம், அன்பாய் சின்ன நேசம்
கிடைக்கேல்லை பாசம், நேசம் –
வாழ்க்கை ஆகிப்போனதடா வேஷம்

—

அப்பா அம்மா அவளில் காட்டவில்லை நேசம்
கடையிலே பணத்திற்கா வாங்கலாம் பாசம்
அப்பா ரெண்டு வேலை – வரலாம்
காலை மாலை – வந்தால்க் கூடத்
தூக்கம், அஞ்சு கண்ணில் ஏக்கம்
அப்பா என்னைப் பாருங்கோ அஞ்சு எண்டு கொஞ்சுங்கோ
அம்மா அம்மா சொல்லுங்கோ அப்பாவிட்டச் சொல்லுங்கோ
அம்மா கண்ணில்க் கவலை காரணம் பிஞ்சு அஞ்சு இல்லை
அவள் முன்னே சின்னத்திரை அம்மா சின்னத்திரைக் கிரை
ஐயோ பிஞ்சு பாவம் பாசம் எண்டு தாகம்
புலம் பெயர் நாட்டினில யாரிட்டத் தேடிப்போகும்

நாடு விட்டு நாடு வந்தாள் வீட்டில் அன்பிழந்தாள்
தெருவில் வாடுகிறாள் அன்பதைத் தேடுகிறாள்
அப்பாவும் மாறவில்லை அம்மாவும் மீளவில்லை
வருடங்கள் ஓடியது வயசும் ஓடியது
வீட்டிலே சேர்ந்திருந்தும் தனிமை வாட்டியது
நண்பர்கள் சேரவில்லை சேர்ந்தவர் சரியில்லை
நல்லவர் தேடிச்செல்லும் வழியும் தெரியவில்லை
என்ன செய்வாள் அஞ்சு இன்னும் அவள் பிஞ்சு

அன்பு வந்துபோச்சு காதல் என்று பேச்சு
கண்டவுடன் காதல் வீட்டில் கடும் மோதல்
வீட்டைவிட்டுப் பிரிந்து குடும்பம் தனியானாள்
வருடமும் போகக் குழந்தைக்குத் தாயானாள்
சிலகாலம் போச்சு சிக்கல்கள் உருவாச்சு
அன்பு தந்த காதல் எங்கோ ஓடிப்போச்சு
பாசம் வற்றியாச்சு சண்டை முற்றிப்போச்சு
மண வாழ்க்கை முறிந்து உறவு பிரிந்தாச்சு
கைகளிலே மழலை கண்களின் வழி கண்ணீர் மழை

—

இது கதையல்ல நிஜம் – இப்
புலம் பெயர் வாழ்க்கையில் ஊறும் விஷம்

—

அஞ்சோ இன்னும் பிஞ்சு அவளுக்கோர் குஞ்சு
பிள்ளை தந்த பாசம் ஓடிற்று சில மாசம்
பிள்ளையோடு கொஞ்சி கொஞ்சி, நேரம் செலவிட
வேலைக்கு நேரம் போச்சு வேலையே ஒர் நாள் போச்சு
கைகளில் காசு இல்லை உதவ யாரும் இல்லை
செய்வது என்ன வென்று அவளுக்குப் புரியவில்லை
கடையில களவெடுத்து மரியாதை மீளவில்லை

அஞ்சு கதை வெளியாச்சு ஊர் முழுக்க இது பேச்சு
அரசுக்கும் கதை போச்சு அஞ்சு பிள்ளை பறிபோச்சு

மறுபடி தெருவில ஊர் சனம் சேரவில்லை
பிள்ளையதும்; போனதால உயிரில் ஜீவன் இல்லை
அஞ்சு தடம் புரண்டு போதைக்கடிமையானாள்
வந்தவை போனவையோட ராவில் சுத்தலானாள்
அஞ்சு வாழ்க்கை மாறிப்போச்சு மானம் மலை ஏறிப்போச்சு
என்ன செய்வாள் அஞ்சு இன்னும் அவள் பிஞ்சு

என்ன செய்தும் முடியேல்ல பாசம் நேசம் கிடைக்கேல்ல
கண்ணாடி முன்னால நின்று இருந்தென்ன பயன் நான் வாழ்ந்தென்ன பயன்
கேட்ட கேள்விக்குப் பதில் இல்ல வாழ்வை முடிப்பதில் பிழை இல்லை
கதறினாள் அஞ்சு அவள் குடிக்கிறாள் நஞ்சு
வாழும் போது உதவாதவர் சாகும்போது தடுக்கிறார்
அஞ்சு அவளை அள்ளிக் கொண்டு வைத்தியரிடம் சேர்க்கிறார்
அஞ்சு அவள் விழி திறக்க பிள்ளை நிற்கக் காண்கிறாள்
ஐயோ என்னிலை வருமோ என்று விழிகள் இறுக்க மூடுகிறாள்
உயிரை துறக்க மூடுகிறாள்

—

இது கதையல்ல நிஜம் – இப்
புலம் பெயர் வாழ்க்கையில் ஊறும் விஷம்
அவள் பெயர் அஞ்சு சின்னஞ்சிறு பிஞ்சு –
ஆகவில்லை இன்னும் இருவத்தஞ்சு

எல்லா நாளும் அதுபோல் இல்லை
அன்பே இங்கே என் மனம் இல்லை
உன்முகம் காண நாட்களை எண்ணி வாடுறேன்
அன்நாள் வருகையில் தொலையுமே தொல்லை
உண்மையில் ஆசைகள் வேறோன்றும் இல்லை
உன்னையே எண்ணி எண்ணி எண்ணி வாடுறேன்

—

பாத்து நின்றேன் வழி பாத்து நின்றேன் – உன்தன்
வாசல் வரும் வழி பாத்து நின்றேன்
காத்திருப்பேன் எதிர்பாத்திருப்பேன் – அந்த
நாளது வரையினில் பாத்திருப்பேன்

—

தொலைவாய் தூரமாய் இருந்தாலும் – உன்
நினைவை என்னை விட்டுத் தொலைப்பேனா
நினைவை தொலைக்க நான் நினைத்தாலும்
உன்தன் நினைவு என்னை விட்டுத் தொலைந்திடுமா
தந்த முத்தம் என்றும் என்னுள் இனிக்கும்
உன்தன் வாசம் என்னை வந்து துளைக்கும்
உன்தன் வார்த்தைகள் அடிக்கடி ஒலிக்கிறதே
என்தன் தூக்கத்தை உன்நினைவு தொலைக்கிறதே
உன்னைக் காண வரச்சொல்லி நான் வருவேன் – வந்து
மறைந்து காக்க வைத்து ரசிப்பேன்
பின்னர் அதனை உனக்கே சொல்லித் தொலைப்பேன் – நீ
அடிக்க வலி மறந்து சிரிப்பேன்
அடித்திடும் கைகள் அணைத்திடும் – அங்கே
உள்ளம் ரெண்டும் ஒன்றாய் மாறும்
அந்த இன்பம் இங்கே இல்லையே
எல்லா நாளும் அதுபோல் இல்லை
அன்பே இங்கே என் மனம் இல்லை

—

பாத்து நின்றேன் வழி பாத்து நின்றேன் – உன்தன்
வாசல் வரும் வழி பாத்து நின்றேன்
காத்திருப்பேன் எதிர்பாத்திருப்பேன் – அந்த
நாளது வரையினில் பாத்திருப்பேன்

—

எனக்குள் இதயமது துடித்தாலும் – அது
உனக்காய் துடிப்பதை நீ அறிவாயே
தூக்கம் வந்து நான் படுத்தாலும் –  மனம்
கனவில் பார்க்க உன்னை மறக்காதே
என்தன் தலையணையுடன் இங்கு கதைப்பேன்
அன்பே நீயென்று செல்ல முத்தம் கொடுப்பேன்
பக்கம்வா வென்று மெல்லக் கட்டியணைப்பேனே
பின்னர் அதையெண்ணி நான் இங்கே சிரிப்பேனே
அன்று வளையல் வாங்கித் தர அழைத்தேன் – நீயே
பணம்கொடு என்று சொல்லி மறைந்தேன் – உன்னை
ஒளித்துப் பார்த்து நின்று சிரித்தேன் – பின்னர்
ஒடிவந்து உன்னைக் கட்டி அணைத்தேன்
அடித்திடும் கைகள் அணைத்திடும் – அங்கே
உள்ளம் ரெண்டும் ஒன்றாய் மாறும்
அந்த இன்பம் இங்கே இல்லையே